1¹Wielu usiłowało już opowiedzieć o wydarzeniach, które wśród nas się dokonały, ²zgodnie z tym, jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. ³Postanowiłem też i ja zbadać dokładnie wszystko od początku i po kolei opisać ci, dostojny Teofilu, ⁴abyś przekonał się o prawdziwości otrzymanego pouczenia.

⁵Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan z oddziału Abiasza, imieniem Zachariasz. Miał on żonę z rodu Aarona, której było na imię Elżbieta. ⁶Oboje byli sprawiedliwi przed Bogiem, bo nienagannie zachowywali wszystkie przykazania i przepisy Pańskie. ⁷Nie mieli oni dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku.

⁸Pewnego razu Zachariasz sprawował kapłańską służbę przed Bogiem według ustalonej kolejności swojego oddziału. ⁹Zgodnie ze zwyczajem kapłańskim został on wyznaczony przez losowanie, by wejść do świątyni Pana i złożyć ofiarę kadzenia. ¹⁰A w czasie składania ofiary mnóstwo ludzi modliło się na zewnątrz. ¹¹Nagle po prawej stronie ołtarza kadzenia ukazał mu się anioł Pański. ¹²Zachariasz przeraził się na jego widok i ogarnął go lęk. ¹³Lecz anioł powiedział do niego: „Nie bój się, Zachariaszu, bo twoja modlitwa została wysłuchana. Twoja żona Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. ¹⁴Będzie to dla ciebie powodem radości i wesela i wielu będzie się cieszyć z jego narodzenia. ¹⁵Stanie się wielki przed Panem; nie będzie pił wina ani sycery i już w łonie matki napełni go Duch Święty. ¹⁶Wielu Izraelitów nawróci do Pana, ich Boga. ¹⁷Sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza. Zwróci serca ojców ku dzieciom, nieposłusznych ku mądrości sprawiedliwych i przygotuje Panu lud dobrze usposobiony”. ¹⁸Zachariasz zapytał anioła: „Po czym to poznam? Przecież jestem już stary, a moja żona też jest w podeszłym wieku”. ¹⁹Anioł mu odpowiedział: „Ja, stojący przed Bogiem Gabriel, zostałem posłany, by przemówić do ciebie i oznajmić ci tę dobrą nowinę. ²⁰Ponieważ jednak nie uwierzyłeś moim słowom, które się wypełnią w swoim czasie, staniesz się niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie”.

²¹Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w świątyni. ²²Kiedy wyszedł, nie mógł do nich przemówić. Wtedy domyślili się, że miał widzenie w świątyni. A on dawał im znaki i pozostał niemy. ²³Gdy skończył się czas jego służby, wrócił do domu. ²⁴Potem jego żona Elżbieta poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy. Mówiła: ²⁵„Tak uczynił mi Pan, gdyż wejrzał na mnie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi”.

²⁶W szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret, ²⁷do dziewicy zaręczonej z mężczyzną o imieniu Józef, z rodu Dawida. Dziewicy było na imię Maryja. ²⁸Anioł przyszedł do Niej i powiedział: „Raduj się, łaski pełna, Pan z Tobą”. ²⁹Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co znaczy to pozdrowienie. ³⁰Wtedy anioł powiedział do Niej: „Nie bój się, Maryjo, bo Bóg Cię obdarzył łaską. ³¹Oto poczniesz i urodzisz syna, i nadasz Mu imię Jezusa. ³²Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca Dawida. ³³Będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a Jego królestwo nie będzie miało końca”. ³⁴Wtedy Maryja zapytała anioła: „Jak się to stanie, skoro nie znam pożycia małżeńskiego?”. ³⁵Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i osłoni Cię moc Najwyższego; dlatego Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.³⁶Oto Twoja krewna Elżbieta pomimo starości poczęła syna i jest już w szóstym miesiącu, chociaż uważa się ją za niepłodną.³⁷Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. ³⁸A Maryja tak odpowiedziała: „Jestem służebnicą Pana; niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.

³⁹W tych dniach Maryja wybrała się w drogę i spiesząc się, poszła w górskie okolice, do pewnego miasta judzkiego. ⁴⁰Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.⁴¹Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, podskoczyło dziecko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę.⁴²I zawołała donośnym głosem: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc Twojego łona! ⁴³Czemu zawdzięczam to, że matka mojego Pana przychodzi do mnie? ⁴⁴Gdy tylko usłyszałam Twoje pozdrowienie, podskoczyło z radości dziecko w moim łonie. ⁴⁵Szczęśliwa jest Ta, która uwierzyła, że wypełnią się słowa powiedziane Jej przez Pana”.

⁴⁶Wtedy Maryja powiedziała:

„Wielbi Pana moja dusza

⁴⁷i mój duch rozradował się w Bogu, moim Zbawicielu,

⁴⁸bo spojrzał na uniżenie swojej służebnicy.

Odtąd wszystkie pokolenia będą mnie nazywać szczęśliwą,

⁴⁹gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmogący.

Święte jest Jego imię!

⁵⁰Jego miłosierdzie przez wszystkie pokolenia

dla tych, którzy się Go boją.

⁵¹Okazał moc swego ramienia:

rozproszył zarozumiałych pyszałków;

⁵²panujących usunął z tronów,

a wywyższył poniżonych;

⁵³głodnych nasycił dobrami,

a bogatych z niczym odprawił;

⁵⁴ujął się za swoim sługą Izraelem,

kierując się swoim miłosierdziem,

⁵⁵jak to obiecał naszym przodkom,

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”.

⁵⁶Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy, a potem wróciła do domu.

⁵⁷Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. ⁵⁸Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią.⁵⁹Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza.⁶⁰Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. ⁶¹Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. ⁶²Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. ⁶³A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. ⁶⁴I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. ⁶⁵Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. ⁶⁶A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

⁶⁷Jego ojciec Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i prorokował:

⁶⁸„Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg Izraela,

bo swój lud nawiedził i wyzwolił.

⁶⁹I wzbudził nam potężnego Zbawcę

w domu swojego sługi, Dawida,

⁷⁰zgodnie z tym, co zapowiadał od dawna

ustami swych świętych proroków:

⁷¹że nas wybawi od naszych wrogów

i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,

⁷²aby okazać miłosierdzie naszym ojcom

i wspomnieć swe święte przymierze –

⁷³przysięgę, jaką złożył naszemu ojcu Abrahamowi.

I da nam,

⁷⁴że wybawieni z rąk wrogów

będziemy Mu służyć bez lęku,

⁷⁵w świętości i sprawiedliwości wobec Niego

przez wszystkie dni nasze.

⁷⁶A ty, chłopcze, będziesz nazwany prorokiem Najwyższego;

bo pójdziesz przed Panem przygotować Jego drogi.

⁷⁷Jego ludowi dasz poznać zbawienie

przez odpuszczenie mu grzechów.

⁷⁸Dzięki miłosiernej litości naszego Boga

nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce,

⁷⁹które objawi się pogrążonym w ciemności

i cieniu śmierci

i poprowadzi nas na drogę pokoju”.

⁸⁰Chłopiec rósł i wzmacniał się duchowo. Przebywał na pustkowiu aż do czasu wystąpienia przed Izraelem.

CAŁOPALENIE,

OŁTARZ.

OFIARA,

RÓG.

DEMON,

OPĘTANIE.

NERKI.

ARKA PRZYMIERZA,

MIEJSCE NAJŚWIĘTSZE,

MIEJSCE ŚWIĘTE,

MIESZKANIE.

DEMON,

OPĘTANIE.

RÓG.

KREW.

JEZUS.

JUDA.

JUDA.

OBRZEZANIE,

PRZYKAZANIE.

ADAM.