24¹Abraham zestarzał się i osiągnął sędziwy wiek, a Pan błogosławił mu we wszystkim.²Pewnego razu Abraham rzekł do swojego najstarszego sługi, zarządzającego całym jego majątkiem: „Włóż mi swoją rękę między nogi ³i przysięgnij mi na Pana, Boga nieba i ziemi, że nie wybierzesz mojemu synowi żony spośród kobiet Kanaanu, w którym mieszkam.⁴Udasz się natomiast do mojego rodzinnego kraju i tam wybierzesz żonę dla Izaaka”. ⁵Sługa mu odrzekł: „A jeśli ta kobieta nie zechce pójść ze mną do tego kraju, czy wtedy mam zaprowadzić twojego syna do kraju, z którego wyszedłeś?”. ⁶Abraham mu odpowiedział: „Strzeż się tego, byś miał tam zaprowadzić mojego syna! ⁷Pan, Bóg nieba, który wyprowadził mnie z domu mego ojca i z mojej rodzinnej ziemi, który mówił do mnie i przysiągł mi: «Twojemu potomstwu oddaję ten kraj», pośle przed tobą swojego anioła, abyś znalazł tam żonę dla mojego syna.⁸A gdyby ta kobieta nie chciała z tobą pójść, będziesz zwolniony z tej przysięgi. Tylko nie prowadź tam mojego syna”. ⁹Sługa ów włożył więc rękę między nogi swego pana Abrahama i przysiągł mu zgodnie z jego wolą.

¹⁰Potem wziął dziesięć wielbłądów, a także kosztowności swojego pana i udał się w drogę do Aram Nacharaim, czyli do miasta Nachora.

¹¹Tam rozsiodłał wielbłądy przy studni poza miastem. Było to wieczorem, gdy wychodzono czerpać wodę. ¹²I zaczął się modlić: „Panie, Boże mojego pana Abrahama, daj mi pomyślne spotkanie i okaż łaskę mojemu panu Abrahamowi.¹³Oto stoję teraz przy źródle, a córki mieszkańców tego miasta wychodzą czerpać wodę. ¹⁴Niech dziewczyna, której powiem: Przechyl dzban, abym mógł się napić, odpowie: «Napij się i napoję także twoje wielbłądy». Niech ona będzie tą, którą przeznaczyłeś dla twojego sługi Izaaka. Niech po tym poznam, że okazałeś łaskę mojemu panu”.

¹⁵Jeszcze nie skończył się modlić, gdy z dzbanem na ramieniu przyszła Rebeka, córka Betuela, który był synem Milki, ona natomiast była żoną Nachora, brata Abrahama. ¹⁶Była to bardzo piękna dziewczyna, dziewica, z którą nie współżył jeszcze żaden mężczyzna. Zeszła do źródła, napełniła dzban wodą i zamierzała odejść. ¹⁷Wtedy ów sługa wybiegł jej na spotkanie, mówiąc: „Pozwól mi się napić trochę wody z twojego dzbana”. ¹⁸Ona odrzekła: „Pij, panie mój”. Szybko pochyliła swój dzban i dała mu pić. ¹⁹Gdy się napił, powiedziała: „Naczerpię wody także dla twoich wielbłądów, aby piły według potrzeby”. ²⁰Wylała więc szybko wodę z dzbana do koryta, pobiegła znów do studni, aby naczerpać wody. Czerpała tak dla wszystkich jego wielbłądów. ²¹Mężczyzna przypatrywał się jej w milczeniu, aby się upewnić, czy Pan poszczęści jego podróży, czy nie.

²²Gdy tylko wielbłądy przestały pić, wyjął złoty kolczyk ważący pół sykla, a na jej ręce włożył dwie złote bransolety ważące dziesięć syklów. ²³Następnie zapytał: „Czyją jesteś córką?”. I dodał: „Powiedz mi, czy w domu twojego ojca byłoby dla nas miejsce na nocleg?”. ²⁴Ona mu odpowiedziała: „Jestem córką Betuela, syna Milki, którego ona urodziła Nachorowi. ²⁵Jest u nas dużo słomy i paszy, jak również miejsca na nocleg”.

²⁶Wtedy ów człowiek uklęknął, oddał Panu głęboki pokłon²⁷i mówił: „Niech będzie błogosławionyPan, Bóg mojego pana Abrahama, bo nie odmówił mojemu panu swojej łaski i wierności. Prowadził mnie bowiem w drodze do domu krewnych mojego pana”.

²⁸Tymczasem dziewczyna pobiegła i w domu swojej matki opowiedziała o tym, co się stało. ²⁹Rebeka miała brata imieniem Laban. Pobiegł on do tego człowieka za miasto, do źródła. ³⁰Gdy zobaczył kolczyk i bransolety na rękach swojej siostry i usłyszał słowa Rebeki: „Tak mi mówił ten człowiek”, podszedł do mężczyzny, który stał z wielbłądami u źródła, ³¹i rzekł: „Chodź, błogosławiony przez Pana. Dlaczego tu stoisz? Przygotowałem już dla ciebie dom i miejsce dla wielbłądów”.

³²Wszedł więc ów człowiek do domu i rozsiodłano wielbłądy. Następnie dano słomę i paszę wielbłądom, a przybyszowi i jego towarzyszom wodę do umycia nóg. ³³A gdy postawiono przed nim jedzenie, rzekł: „Nie będę jadł, dopóki nie przedstawię swojej sprawy”. Odpowiedzieli: „Mów”. ³⁴A on oświadczył: „Jestem sługą Abrahama. ³⁵Pan stale błogosławił mojemu panu, dlatego ma wszystkiego pod dostatkiem: dał mu owce i woły, srebro i złoto, sługi i służące, wielbłądy i osły.³⁶Żona mojego pana, Sara, urodziła mu w starości syna. Jemu właśnie oddał on cały swój majątek. ³⁷Pan mój kazał mi przysiąc i powiedział: «Nie wybierzesz dla mojego syna żony spośród kobiet kananejskich, w których kraju mieszkam. ³⁸Pójdziesz natomiast do mojego rodzinnego domu, do moich krewnych, aby tam wybrać żonę dla mojego syna». ³⁹Odpowiedziałem mojemu panu: A jeśli ta kobieta nie zechce pójść ze mną? ⁴⁰Powiedział mi: «Pan, z którym żyję w zażyłości, wyśle z tobą swojego anioła, sprawi, że ci się poszczęści i wybierzesz mojemu synowi żonę w moim rodzinnym domu, spośród moich krewnych.⁴¹Będziesz jednak zwolniony z przysięgi, jeśli przyjdziesz do moich krewnych, a oni ci jej nie dadzą. Wówczas będziesz wolny od przysięgi». ⁴²Dziś właśnie przyszedłem do tego źródła. I modliłem się: Panie, Boże mojego pana Abrahama, obyś zechciał poszczęścić podróży, którą odbywam.⁴³Oto stoję tu, przy źródle. Spraw, aby dziewczyna, która przyjdzie czerpać wodę i do której powiem, aby dała mi się trochę napić ze swojego dzbana, ⁴⁴i która odpowie mi, że da pić zarówno mnie, jak i naczerpie dla moich wielbłądów, była tą, którą Pan wybrał dla syna mojego pana.⁴⁵Zanim skończyłem tę żarliwą modlitwę, przyszła Rebeka z dzbanem na ramieniu. Zeszła do źródła i naczerpała wody. Powiedziałem więc do niej: Proszę, daj mi się napić. ⁴⁶A ona szybko nachyliła swój dzban i powiedziała: «Pij, a potem napoję twoje wielbłądy». Napiłem się więc, a potem napoiła wielbłądy. ⁴⁷Następnie zapytałem ją: Czyją jesteś córką? A ona odrzekła: «Jestem córką Betuela, syna Nachora, którego mu urodziła Milka». Wtedy włożyłem kolczyk w jej nozdrza i bransolety na jej ręce. ⁴⁸Potem uklęknąłem, oddałem pokłon Panu i błogosławiłem Pana, Boga mojego pana Abrahama za to, że prowadził mnie właściwą drogą, abym mógł dla jego syna wziąć za żonę córkę jego brata.⁴⁹Teraz więc, jeśli zamierzacie okazać mojemu panu prawdziwą życzliwość, to mi powiedzcie. A jeśli nie, to też mi powiedzcie, a wtedy udam się gdzie indziej”.

⁵⁰Laban i Betuel odpowiedzieli: „Skoro od Pana wyszło to wszystko, to nie my mamy tu głos decydujący.⁵¹Oto przed tobą jest Rebeka: niech idzie z tobą i będzie żoną syna twojego pana, jak to Pan zdecydował”.⁵²Gdy sługa Abrahama usłyszał te słowa, oddał głęboki pokłon Panu.⁵³Następnie wyjął srebrne i złote naczynia, a także szaty i dał je Rebece. Bratu zaś i jej matce wręczył kosztowności. ⁵⁴A gdy się posilili i napili wraz z towarzyszami, udali się na spoczynek. O świcie wstali, a sługa Abrahama powiedział: „Odprawcie mnie do mego pana”. ⁵⁵Brat i matka Rebeki rzekli: „Niech dziewczyna zostanie z nami chociaż dziesięć dni, a potem może odjechać”. ⁵⁶Na to sługa: „Nie zatrzymujcie mnie, skoro Pan poszczęścił mojej podróży. Odprawcie mnie, abym mógł udać się do mojego pana”.⁵⁷Odpowiedzieli: „Zawołajmy dziewczynę i ją spytajmy”.

⁵⁸Zawołali więc Rebekę i zapytali: „Czy chcesz iść z tym człowiekiem?”. Odpowiedziała: „Tak!”. ⁵⁹Wtedy odprawili swoją siostrę, Rebekę, jej niańkę, a także sługę Abrahama i jego towarzyszy. ⁶⁰Błogosławili też Rebece, mówiąc:

„Siostro nasza, wzrastaj w tysiące!

Niech twoje potomstwo zdobędzie bramy swoich wrogów!”.

⁶¹Potem Rebeka wsiadła razem ze swoimi służącymi na wielbłądy i wyruszyła za owym człowiekiem. Sługa ów odjechał więc razem z Rebeką.

⁶²Tymczasem Izaak, który mieszkał w Negebie, właśnie wrócił od studni Lachaj-Roj. ⁶³Pod wieczór wyszedł na pole, aby rozmyślać. Gdy podniósł wzrok, zobaczył zbliżające się wielbłądy. ⁶⁴Również Rebeka podniosła wzrok, a gdy dostrzegła Izaaka, zsiadła z wielbłąda. ⁶⁵Zapytała sługę: „Kim jest ten mężczyzna idący do nas przez pole?”. Sługa odpowiedział: „To mój pan”. Wtedy ona wzięła zasłonę i zakryła się.

⁶⁶Kiedy sługa opowiedział o wszystkim, co zrobił, ⁶⁷Izaak wprowadził ją do namiotu swojej matki Sary. Przyjął więc Rebekę i została jego żoną. Izaak pokochał ją i doznał pociechy po śmierci matki.

DEMON,

OPĘTANIE.