29¹Potem Jakub wyruszył w drogę i udał się do ziemi, w której mieszkały ludy Wschodu. ²W pewnej chwili dostrzegł w polu studnię i trzy stada owiec, które wylegiwały się wokół niej. Studnia, w której pojono stada, była zakryta wielkim kamieniem. ³Pasterze dopiero wtedy odsuwali kamień przykrywający otwór studni i poili owce, gdy zebrały się wszystkie stada. Potem znów zasuwali kamień na to samo miejsce. ⁴Jakub zapytał pasterzy: „Bracia, skąd jesteście?”. Oni odpowiedzieli: „Z Charanu”. ⁵Zapytał ich: „Znacie Labana, syna Nachora?”. Odpowiedzieli: „Znamy”. ⁶Zapytał znowu: „Dobrze mu się powodzi?”. Odrzekli: „Dobrze”. I dodali: „Właśnie nadchodzi jego córka Rachela ze swoim stadem”. ⁷Wtedy Jakub powiedział: „Skoro jest jeszcze jasno i za wcześnie, żeby zapędzać stada, napójcie owce i idźcie je paść”. ⁸Odrzekli: „Nie możemy poić, dopóki nie zbiorą się wszystkie stada. Wtedy dopiero odsuwamy kamień znad otworu studni i poimy owce”. ⁹Gdy on jeszcze z nimi rozmawiał, przyszła Rachela z owcami swojego ojca. Była bowiem pasterką. ¹⁰Gdy Jakub zobaczył Rachelę, córkę Labana, brata jego matki, i jego stado, podszedł, odsunął kamień znad otworu studni i napoił owce Labana. ¹¹Potem ucałował Rachelę i głośno zapłakał. ¹²Wyjaśnił też Racheli, że należy do rodziny jej ojca, ponieważ jest synem Rebeki. Ona pobiegła więc oznajmić to swojemu ojcu. ¹³Gdy Laban usłyszał o Jakubie, synu swojej siostry, wybiegł mu naprzeciw, objął go i ucałował, a następnie wprowadził do domu. Jakub opowiedział Labanowi o tym, co się wydarzyło. ¹⁴Wtedy Laban mu odrzekł: „Naprawdę jesteś krwią z mojej krwi i kością z mojej kości!”. Jakub przebywał u niego przez miesiąc.

¹⁵Laban rzekł do Jakuba: „To, że jesteś moim siostrzeńcem nie oznacza, że masz mi służyć bez żadnej zapłaty. Powiedz mi, co chcesz otrzymać jako zapłatę?”. ¹⁶Laban miał dwie córki: starszą, która nazywała się Lea i młodszą o imieniu Rachela. ¹⁷Lea miała smutne oczy, Rachela natomiast była zgrabna i piękna. ¹⁸Jakub pokochał Rachelę i powiedział do Labana: „Będę ci służył przez siedem lat za twoją młodszą córkę Rachelę”. ¹⁹Laban odrzekł: „Wolę dać ją tobie niż komuś innemu. Pozostań u mnie”.

²⁰Jakub służył więc za Rachelę siedem lat, które były dla niego jak kilka dni, bo kochał Rachelę. ²¹Rzekł więc do Labana: „Skoro minął już czas, daj mi ją za żonę, bym się z nią związał”. ²²Laban zaprosił wszystkich mężczyzn z okolicy i wyprawił ucztę. ²³Gdy nadszedł wieczór, wziął swoją córkę Leę i wprowadził ją do Jakuba, a on z nią współżył. ²⁴Laban dał też swojej córce Lei służącą Zilpę. ²⁵Rano Jakub spostrzegł, że jest z nim Lea, rzekł więc do Labana: „Coś ty mi zrobił? Czy nie służyłem ci za Rachelę? Dlaczego mnie oszukałeś?”. ²⁶Laban odparł Jakubowi: „W naszej miejscowości nie wydaje się za mąż młodszej córki przed starszą. ²⁷Dopełnij weselnego tygodnia z tą, a potem dam ci także drugą, za którą będziesz mi jednak służył następne siedem lat”. ²⁸Jakub zgodził się na to i był przez tydzień z Leą. Potem Laban dał mu za żonę swoją córkę Rachelę. ²⁹Dał też swojej córce Racheli swoją służącą Bilhę, aby jej usługiwała. ³⁰Jakub współżył z Rachelą, którą kochał bardziej niż Leę. Służył za nią Labanowi przez następne siedem lat.

³¹Pan, widząc, że Lea jest pogardzana, otworzył jej łono. Rachela natomiast była niepłodna.³²Lea poczęła i urodziła syna i dała mu imię Ruben. Mówiła bowiem: „Pan widział moje upokorzenie. Teraz jednak mój mąż będzie mnie kochał”.³³Gdy znów poczęła i urodziła syna, mówiła: „Pan dał mi także tego syna, bo usłyszał, jak byłam pogardzana”. Dała mu więc imię Symeon.³⁴Gdy znów poczęła i urodziła syna, mówiła: „Tym razem mój mąż przylgnie do mnie, bo urodziłam mu trzech synów”. Dlatego dała synowi imię Lewi. ³⁵Gdy jeszcze raz poczęła i urodziła syna, mówiła: „Tym razem będę uwielbiać Pana”. Dlatego dała synowi imię Juda. Potem przestała rodzić.

DUSZA.