9¹Abimelek, syn Jerubbaala-Gedeona, udał się do Sychem, do braci swej matki i tak przemówił do nich, jak również do całej rodziny swej matki, ²prosząc, aby oznajmili to wszystkim znaczniejszym mieszkańcom Sychem: „Co wydaje się wam lepsze: aby panowało nad wami siedemdziesięciu synów Jerubbaala, czy też żeby panował nad wami jeden człowiek? Pamiętajcie o tym, że ja jestem krwią z waszej krwi i kością z waszej kości”.

³Bracia jego matki opowiadali o nim w ten sposób wszystkim znaczniejszym mieszkańcom miasta Sychem, tak że ich serce skłoniło się ku Abimelekowi. Mówili sobie bowiem: „On jest naszym bratem”. ⁴Dali mu więc siedemdziesiąt syklów srebra ze świątyni Baal-Berita, a Abimelek najął sobie za nie lekkomyślnych i awanturniczych ludzi, którzy mu towarzyszyli.

⁵Potem udał się do domu swego ojca, do Ofra, i tam na jednym miejscu wymordował swoich braci, synów Jerubbaala; było ich siedemdziesięciu. Przy życiu pozostał tylko Jotam, najmłodszy syn Jerubbaala, ponieważ się ukrył. ⁶Potem zebrali się wszyscy znaczniejsi mieszkańcy Sychem i wszyscy ludzie z rodu mieszkającego w Millo, poszli i przy dębie-pomniku znajdującym się w Sychem obwołali Abimeleka królem.

⁷Kiedy doniesiono o tym Jotamowi, on poszedł, stanął na szczycie góry Garizim i donośnym głosem tak do nich zawołał:

„Posłuchajcie mnie, mieszkańcy Sychem,

aby i was Bóg wysłuchał!

⁸Pewnego razu postanowiły drzewa

ustanowić nad sobą króla.

Rzekły do drzewa oliwnego: «Króluj nad nami!».

⁹Lecz drzewo oliwne odpowiedziało:

«Czy mam zaprzestać wydawania oliwy,

za pomocą której

dzięki mnie oddawana jest cześć bogom i ludziom,

aby pójść i kołysać się ponad innymi drzewami?».

¹⁰Drzewa zwróciły się więc do figowca:

«Chodź ty i króluj nad nami!».

¹¹Ale figowiec im odparł:

«Czy mam zaprzestać wydawania mej słodyczy,

mego wybornego owocu,

aby pójść i kołysać się ponad innymi drzewami?».

¹²Rzekły więc drzewa do winnego krzewu:

«Ty chodź i króluj nad nami!».

¹³Lecz krzew winny im odpowiedział:

«Czy mam zaprzestać wydawania winnego soku,

co rozwesela bogów i ludzi,

aby pójść i kołysać się ponad innymi drzewami?».

¹⁴Wtedy wszystkie drzewa powiedziały do krzaka ciernistego:

«Chodź ty i króluj nad nami!».

¹⁵Krzak ciernisty odpowiedział drzewom:

«Jeśli naprawdę chcecie mnie namaścić na króla nad sobą,

przybywajcie, by chronić się w moim cieniu!

A jeśli nie, niech z krzaka ciernistego wyjdzie ogień

i spali cedry Libanu!».

¹⁶A zatem: Czy postąpiliście uczciwie i słusznie, ustanawiając królem Abimeleka? Czy dobrze postąpiliście wobec Jerubbaala i jego rodziny? Czy doceniliście doznane od niego dobrodziejstwa? ¹⁷Oto mój ojciec walczył za was, narażał swe życie, aby was wybawić z rąk Madianitów. ¹⁸Wy natomiast dzisiaj wystąpiliście przeciwko rodzinie mojego ojca. Wymordowaliście na jednym miejscu jego synów, siedemdziesięciu mężczyzn, a syna jego niewolnicy, Abimeleka, ustanowiliście królem nad mieszkańcami Sychem, dlatego że jest waszym bratem.¹⁹Jeżeli więc dziś postąpiliście z Jerubbaalem i jego rodziną uczciwie i słusznie, cieszcie się Abimelekiem, niech i on również cieszy się wami. ²⁰Jeśli jednak tak nie jest, niech ogień wyjdzie od Abimeleka i spali znaczniejszych mieszkańców Sychem oraz twierdzę Millo; i niech ogień wyjdzie od znaczniejszych mieszkańców Sychem, od twierdzy Millo, i pochłonie Abimeleka”. ²¹Potem Jotam oddalił się stamtąd i uciekł. Udał się do Beer i z obawy przed swoim bratem Abimelekiem tam zamieszkał.

²²Abimelek sprawował władzę nad Izraelem przez trzy lata. ²³Następnie Bóg zesłał ducha niezgody między Abimeleka i mieszkańców Sychem. Zaczęli oni knuć przeciwko Abimelekowi. ²⁴Chcieli pomścić zbrodnię dokonaną na siedemdziesięciu synach Jerubbaala i obciążyć winą Abimeleka, który ich wymordował, oraz znaczniejszych mieszkańców Sychem, którzy pomogli mu zabić jego braci. ²⁵Znaczniejsi mieszkańcy Sychem zrobili na niego zasadzki na szczytach gór, okradając każdego, kto przechodził drogą. Doniesiono o tym Abimelekowi. ²⁶W tym czasie Gaal, syn Obeda, przybył ze swymi braćmi do Sychem i zdobył sobie zaufanie jego znaczniejszych mieszkańców.

²⁷Po winobraniu, kiedy zebrali w swoich winnicach winogrona i wytłoczyli je, udali się do świątyń swoich bogów, aby tam świętować. Gdy jedli, pili i złorzeczyli Abimelekowi, ²⁸Gaal, syn Obeda, powiedział: „Kimże jest Abimelek, a kim był Sychem? Dlaczego wysługujemy się jemu? Przecież syn Jerubbaala i jego dowódca Zebul służyli ludziom Chamora, ojca Sychema. Dlaczego więc my mielibyśmy służyć Abimelekowi? ²⁹Gdybym ja miał ten lud w swoich rękach, przegoniłbym Abimeleka i powiedziałbym mu: Zbierz swoje wojsko i przystąp do walki!”.

³⁰Gdy naczelnik miasta Zebul usłyszał słowa Gaala, syna Obeda, rozgniewał się. ³¹Wysłał potajemnie posłańców do Abimeleka z wiadomością: „Gaal, syn Obeda, i jego bracia przybyli do Sychem i podburzają miasto przeciwko tobie. ³²Przygotuj więc nocą lud, który jest przy tobie i oczekuj na polu. ³³Gdy rano wzejdzie słońce, wyrusz i uderz na miasto. A kiedy on i lud, który jest z nim, wystąpią przeciwko tobie, postąpisz z nimi według swego uznania”.

³⁴Wstał więc Abimelek w nocy wraz z całym ludem, który był przy nim. W czterech miejscach, na wprost Sychem, urządził zasadzkę. ³⁵Kiedy wyszedł Gaal, syn Obeda, i stanął u wejścia do bramy miasta, również Abimelek ze swymi ludźmi wyszedł z zasadzki. ³⁶Kiedy Gaal zobaczył tych ludzi, rzekł do Zebula: „Jacyś ludzie schodzą ze szczytów gór”. Na to odpowiedział mu Zebul: „Cień gór bierzesz za ludzi”. ³⁷Ale Gaal powiedział ponownie: „Oto gromada ludzi zstępuje z Pępka ziemi, a inny oddział podąża drogą od Dębu Wróżby”. ³⁸Wtedy Zebul rzekł do niego: „Gdzież jest teraz twój język, który mówił: «Kim jest Abimelek, abyśmy mieli mu służyć?». To jest bowiem ten lud, którym wzgardziłeś. Wyjdź teraz i walcz z nim!”.

³⁹Gaal wyszedł na czele Sychemitów i stoczył bitwę z Abimelekiem. ⁴⁰Lecz został zmuszony przez Abimeleka do odwrotu i uciekał przed nim. Wielu wojowników zginęło w drodze do bramy. ⁴¹Potem Abimelek zatrzymał się w Arum, a Zebul wypędził Gaala i jego braci, tak że już nie mogli przebywać w Sychem.

⁴²Kiedy następnego ranka ludność wyszła w pole, powiadomiono o tym Abimeleka. ⁴³Wziął uzbrojonych ludzi, podzielił ich na trzy oddziały i zaczaił się w polu. Gdy zauważył, że mieszkańcy wychodzą z miasta, uderzył na nich. ⁴⁴Abimelek i wojownicy, którzy byli z nim, podeszli i zajęli miejsce przy bramie miasta. Dwa następne oddziały natarły na tych wszystkich, którzy byli w polu. ⁴⁵Potem Abimelek oblegał miasto przez cały dzień. Kiedy je zdobył, zabił ludzi, którzy w nim byli, zburzył miasto i rozsypał na jego miejscu sól. ⁴⁶Gdy usłyszeli o tym znaczniejsi mieszkańcy twierdzy Sychem, schronili się wszyscy w podziemiu świątyni boga Berita. ⁴⁷Kiedy doniesiono Abimelekowi, że wszyscy znaczniejsi mieszkańcy twierdzy Sychem tam się schronili, ⁴⁸wyruszył na górę Salmon wraz z całym ludem, który był przy nim. Tam wziął do ręki siekierę, uciął gałąź z drzewa, podniósł i włożył na ramię, a następnie powiedział do swoich ludzi: „Róbcie szybko to samo, co zobaczycie, że ja zrobiłem”. ⁴⁹Wszyscy wojownicy ucięli więc po jednej gałęzi i poszli za Abimelekiem. Złożyli je wokół podziemia, które potem wypalili ogniem. W ten sposób zginęli tam wszyscy znaczniejsi mieszkańcy twierdzy Sychem w liczbie około tysiąca osób, mężczyzn i kobiet.

⁵⁰Potem Abimelek wyruszył na Tebes, oblegał je i zdobył. ⁵¹W środku miasta znajdowała się twierdza. Tam schronili się wszyscy mężczyźni i kobiety, a także wszyscy znaczniejsi mieszkańcy miasta. Zamknęli twierdzę i weszli na jej dach. ⁵²Abimelek podszedł pod samą twierdzę i zaczął ją zdobywać. Lecz gdy zbliżył się do bramy twierdzy, aby ją podpalić, ⁵³jedna z kobiet zrzuciła górny kamień żaren na głowę Abimeleka i zraniła go ciężko w głowę, i roztrzaskała mu czaszkę. ⁵⁴On natychmiast przywołał giermka, który nosił jego broń i rozkazał: „Wyjmij miecz i zabij mnie, aby nie mówiono o mnie: «Zabiła go kobieta»”. Jego giermek przebił go mieczem, tak że skonał. ⁵⁵Kiedy Izraelici zobaczyli, że Abimelek nie żyje, rozeszli się wszyscy do swoich miejscowości. ⁵⁶W ten oto sposób Bóg odpłacił Abimelekowi za zło, jakie wyrządził swemu ojcu, zabijając siedemdziesięciu swoich braci. ⁵⁷Także mieszkańcom Sychem Bóg odpłacił za wszystkie ich złe czyny. Tym sposobem na ich oczach wypełniło się przekleństwo Jotama, syna Jerubbaala.

NERKI.