3¹Wojna między rodem Saula i rodem Dawida trwała długo. Dawid jednak stawał się coraz mocniejszy, a ród Saula był coraz słabszy.

²W Hebroniea Dawidowi urodzili się następujący synowie: pierworodny był Amnon z matki Achinoam z Jezreel;

³drugi był Kileab z Abigail, byłej żony Nabala z Karmelu;

trzeci był Absalom, syn Maaki, córki Talmaja, króla Geszur;

⁴czwarty był Adoniasz, syn Chaggity;

piąty był Szefatiasz, syn Abital;

⁵szósty był Jetream z matki Egli, która też była żoną Dawida.

Ci właśnie urodzili się Dawidowi w Hebronie.

⁶Gdy toczyła się wojna między rodem Saula i rodem Dawida, Abner zyskiwał coraz większe znaczenie w obozie Saula.

⁷Saul miał drugorzędną żonę imieniem Rispa, która była córką Ajji. Z jej powodu Iszbaal powiedział pewnego dnia do Abnera: „Dlaczego spałeś z żoną mojego ojca?”. ⁸Abner, po tym jak to usłyszał, wpadł w wielki gniew i rzekł: „Czy ja jestem psim łbem z Judy? Aż po dziś dzień okazywałem swoje przywiązanie rodowi Saula, twojego ojca, jego braciom i przyjaciołom, zrobiłem wszystko, abyś nie wpadł w ręce Dawida, a ty dziś czynisz mi wymówki z powodu tej kobiety! ⁹Niech Bóg mnie ciężko ukarze, jeśli nie pomogę Dawidowi osiągnąć tego, co Pan mu przysiągł:¹⁰odebrać królestwo rodowi Saula oraz utrwalić panowanie Dawida nad Izraelem i nad Judą od Dan do Beer-Szeby!”.

¹¹Iszbaal nie mógł już nic odpowiedzieć Abnerowi, ponieważ bardzo się go obawiał.

¹²Abner wysłał wówczas posłów do Dawida, aby powiedzieli w jego imieniu: „Do kogo należy kraj? Zawrzyj ze mną przymierze, a ja postaram się sprowadzić do ciebie całego Izraela!”. ¹³Dawid odpowiedział: „Dobrze! Jestem gotów zawrzeć z tobą przymierze. Ale żądam od ciebie jednego: nie pokazuj mi się na oczy, jeśli nie przyprowadzisz do mnie Mikal, córki Saula! Pod tym warunkiem możesz się stawić przede mną!”.

¹⁴Dawid wysłał posłów także do Iszbaala, syna Saula, z żądaniem: „Oddaj mi moją żonę Mikal, którą poślubiłem za cenę stu napletków filistyńskich!”. ¹⁵Wtedy Iszbaal kazał sprowadzić Mikal od jej męża Paltiela, syna Laisza. ¹⁶Paltiel poszedł za nią. Płacząc bez przerwy, szedł za nią aż do Bachurim. Abner powiedział mu jednak: „Wróć się!”, więc zawrócił.

¹⁷Abner spotkał się ze starszymi Izraela i tak do nich przemówił: „Już od dawna chcieliście, aby Dawid był waszym królem. ¹⁸Teraz więc do dzieła! Pan bowiem powiedział o Dawidzie: «Za pośrednictwem Dawida, mego sługi, wybawię mój lud izraelski spod panowania Filistynów i wszystkich nieprzyjaciół»”.

¹⁹Abner rozmówił się też z Beniaminitami. W końcu udał się do Hebronu, aby jasno przedstawić Dawidowi decyzje, jakie podjęli Beniaminici i wszyscy Izraelici. ²⁰Przyszedł do Dawida do Hebronu w otoczeniu dwudziestu mężczyzn. Dawid podjął ucztą Abnera i jego towarzyszy. ²¹Wtedy Abner tak przemówił do Dawida: „Panie mój, królu, jestem gotów pójść i zgromadzić przy tobie wszystkich Izraelitów. Oni zawrą z tobą przymierze i będziesz panował nad całym krajem, jak tego pragniesz”. Potem Dawid odprawił Abnera i ten odszedł w pokoju.

²²Po jakimś czasie przybył Joab z oddziałem żołnierzy Dawida. Wrócili oni z wyprawy i przynieśli ze sobą ogromny łup. Abnera już nie było w Hebronie, gdyż Dawid pozwolił mu odejść w pokoju. ²³Kiedy zatem Joab przyszedł z całym swym oddziałem, ktoś mu powiedział: „Abner, syn Nera, był z wizytą u króla, a ten pozwolił mu odejść w pokoju”. ²⁴Wtedy Joab poszedł do króla i rzekł do niego: „Co uczyniłeś? Przyszedł do ciebie Abner, a ty go odprawiłeś i pozwoliłeś mu spokojnie odejść? ²⁵Znasz dobrze Abnera, syna Nera! Jeśli przyszedł, to po to, by cię omamić, wyszpiegować twoje sprawy i wybadać wszystkie twoje zamierzenia”.

²⁶Joab wyszedł od króla i wysłał za Abnerem posłów, aby go zatrzymali. Bez wiedzy Dawida kazali mu zawrócić przy studni Sira. ²⁷A kiedy Abner wrócił do Hebronu, Joab wziął go na stronę, do wnętrza bramy miejskiej, jakby chciał z nim dyskretnie pomówić. Tam zadał mu cios w brzuch, aby pomścić swojego brata Asaela.

²⁸Kiedy Dawid dowiedział się o tym, wykrzyknął: „Pan widzi, że ja i moje królestwo nie mamy nic wspólnego na wieki z przelaniem krwi Abnera, syna Nera!²⁹Niech ona spadnie na głowę Joaba i na cały ród jego ojca! Niech urodzeni w domu Joaba cierpią na chorobliwe upławy i trąd! Niech chodzą o kuli i padają od miecza, niech cierpią z powodu braku chleba!”.

³⁰W ten to sposób Joab i jego brat Abiszaj zabili Abnera za to, że zabił on Asaela, ich brata, podczas bitwy w Gabaonie.

³¹Dawid nakazał Joabowi i wszystkim, którzy go otaczali: „Porozdzierajcie wasze szaty, przywdziejcie wory i weźcie udział w obrzędzie żałobnym na cześć Abnera!”. Sam król Dawid szedł za ciałem zmarłego. ³²W końcu złożyli Abnera do grobu w Hebronie. Przy grobie król wybuchnął płaczem, a razem z nim zapłakał cały lud. ³³Potem król wypowiedział nad Abnerem następującą elegię:

„Dlaczego umarł Abner

śmiercią, na jaką zasługują nikczemni?

³⁴Twoje ręce nie były związane,

twoje nogi nie były skute łańcuchami!

Mimo to poległeś

jak ktoś zaskoczony przez złoczyńców!”.

I cały lud od nowa zaczął płakać nad Abnerem. ³⁵A gdy pod koniec dnia wszyscy poddani przyszli do Dawida, aby nakłonić go do zjedzenia posiłku, król złożył taką przysięgę: „Niech mnie Bóg ciężko ukarze, jeśli przed zachodem słońca skosztuję chleba albo czegokolwiek!”.

³⁶Gdy cały lud dowiedział się o tym, uznał to za słuszne. Zresztą podobało mu się wszystko, co czynił król. ³⁷Tak przekonał się tego dnia cały lud judzki i cały Izrael, że król nie przyczynił się do śmierci Abnera, syna Nera. ³⁸Potem król rzekł do swoich sług: „Czy nie wiecie, że tego dnia zginął w Izraelu wielki wódz? ³⁹Ja, choć namaszczony na króla, czuję się dziś słaby wobec gwałtowności tych ludzi, synów Serui. Niech zatem Pan sam odpłaci sprawcom tej zbrodni według ich niegodziwości!”.

IZRAEL.

GNIEW BOŻY.

JUDA.

JUDA.

GNIEW BOŻY.

JUDA.

CHRYSTUS.