27¹Wielu zgrzeszyło przez chęć zysku, kto się stara wzbogacić, odwraca oczy.

²Jak pomiędzy spojone kamienie wbija się klin,

tak między kupno a sprzedaż wciska się grzech.

³Jeżeli ktoś nie trzyma się bojaźni Pana,

nagle i niespodzianie jego dom obróci się w ruinę.

⁴Jak w potrząsanym sicie pozostają śmieci,

tak ułomność człowieka w jego mowie.

⁵Jak naczynia gliniane wypala się w ogniu,

tak człowiek się sprawdza poprzez myślenie.

⁶Troskę o drzewo poznaje się po jego owocach,

a po mądrym rozumowaniu – serce człowieka.

⁷Nie chwal człowieka, zanim się wypowie,

bo sprawdzianem ludzi jest ich mowa.

⁸Jeżeli podążasz za sprawiedliwością, to ją osiągniesz,

przyodziejesz się nią jak piękną szatą.

⁹Ptaki przebywają wśród podobnych sobie

i prawda pozostaje z tymi, którzy dla niej się trudzą.

¹⁰Lew czyha na zwierzynę,

a grzech na czyniących nieprawość.

¹¹Rozmowy pobożnych zawsze dotyczą mądrości,

głupiec zmienia się jak księżyc.

¹²Nie trać czasu z nierozumnymi,

przebywaj wśród mądrych ludzi.

¹³Rozmowy głupich są obrzydliwością,

znajdują oni radość w swawoli grzechu.

¹⁴Włosy się jeżą na głowie, gdy ktoś często przysięga,

a ciągłe kłótnie ranią uszy.

¹⁵Kłótnia pyszałków jest jak przelewanie krwi,

ich wzajemne obelgi są przykre dla ucha.

¹⁶Kto wyjawia tajemnicę, traci zaufanie

i nie znajdzie sobie przyjaciela.

¹⁷Kochaj przyjaciela i bądź mu wierny,

lecz jeśli wyjawiłeś jego tajemnice, już za nim nie biegnij.

¹⁸Gdyż jak człowiek stracił tego, kto mu umarł,

tak straciłeś przyjaźń bliźniego.

¹⁹I jak ptak uwolnił się z rąk twoich,

tak porzuciłeś bliźniego i już go nie uchwycisz.

²⁰Nie idź za nim, ponieważ odszedł daleko

i uciekł jak gazela z sideł.

²¹Ranę bowiem można opatrzyć, a obelgę darować,

ten zaś, kto wyjawił tajemnicę, nie ma już nadziei.

²²Kto daje znaki okiem, knuje zło,

kto to zauważy, oddala się od niego.

²³W twojej obecności mówi miłe słowa

i wychwala twoje przemówienia,

a później zmienia zdanie

i próbuje cię chwycić za słowo.

²⁴Wielu rzeczy nie lubię, ale nie tak bardzo, jak jego,

Pan także nim gardzi.

²⁵Kto rzuca kamień w górę, rzuca go sobie na głowę,

tak cios zdradliwy zadaje rany.

²⁶Kto kopie dół, sam w niego wpada,

i kto zakłada sidło, będzie w nie pochwycony.

²⁷Kto popełnia zło, sam się w nie zaplącze

i nie będzie wiedział, skąd się ono wzięło.

²⁸Pośmiewisko i hańba dla pyszałka,

jak lew dopadnie go pomsta.

²⁹Wpadną w sidło ci, którzy cieszą się z upadku pobożnego,

strawi ich cierpienie, zanim umrą.

³⁰Zawiść i złość to ohydne uczucia,

zawładną one grzesznikiem.