30¹Pan przemówił do mnie w tych słowach:²„Synu człowieczy, prorokuj i głoś:

Tak mówi Pan Bóg:

Płaczcie nad tym dniem,

³bo bliski jest dzień,

bliski jest Dzień Pana .

Będzie to dzień chmurny – czas pogan.

⁴Spadnie miecz na Egipcjan.

Przerażenie ogarnie Kuszytów,

gdy padną pobici w Egipcie,

gdy złupione będą jego bogactwa

i zburzone jego fundamenty.

⁵Kusz, Put i Lud,

cała Arabia, Libia i kraje sprzymierzone

padną wraz z nim od miecza.

⁶Tak mówi Pan:

Zginą podpory Egiptu

i runie jego dumna potęga.

Od Migdol po Sjene padną w nim od miecza

– wyrocznia Pana Boga.

⁷Będą zaliczeni do spustoszonych krajów, a ich miasta do miast zburzonych. ⁸I przekonają się, że Ja jestem Panem, gdy ześlę ogień na Egipt. I zostaną rozbici wszyscy jego sprzymierzeńcy.⁹W tym dniu wypłyną ode Mnie na okrętach posłańcy, aby przestraszyć beztroskich Kuszytów. Ogarnie ich przerażenie w dniu Egiptu: «Oto już nadchodzi!».

¹⁰Tak mówi Pan Bóg: Położę kres bogactwu Egiptu ręką Nabuchodonozora, króla Babilonu.¹¹Zostanie on sprowadzony oraz jego ludzie, najokrutniejsi spośród narodów, aby zniszczyć kraj. Dobędą mieczy przeciwko Egiptowi i pokryją kraj trupami. ¹²Ja wysuszę odnogi Nilu i sprzedam kraj nieprawym. Ręką obcych spustoszę kraj i jego zasoby. Ja, Pan, to powiedziałem.

¹³Tak mówi Pan Bóg: Zniszczę bożki, położę kres bóstwom z Nof. Nie będzie więcej książąt w ziemi egipskiej. Ześlę trwogę na kraj Egiptu.¹⁴Spustoszę Patros, podłożę ogień pod Soan. Nad miastem No dokonam sądu. ¹⁵Wyleję moje oburzenie na Sin, ostoję Egiptu, i wytracę mieszkańców No. ¹⁶Ześlę ogień na Egipt. Sin bardzo się zatrwoży. No popadnie w ruinę, a wrogowie Nof zdobędą je za dnia. ¹⁷Młodzieńcy z On i Pi-Beset padną od miecza, a kobiety pójdą w niewolę. ¹⁸W Tachpanches dzień stanie się ciemnością, gdy złamię tam berło Egiptu i skończy się jego dumna potęga. Zakryje go chmura, a jego córki pójdą w niewolę. ¹⁹Dokonam sądów nad Egiptem i przekonają się, że Ja jestem Panem”.

²⁰W jedenastym roku, w siódmym dniu pierwszego miesiąca, Pan przemówił do mnie w tych słowach:²¹„Synu człowieczy, złamałem ramię faraona, króla Egiptu. Nie będzie obwiązane, nie będzie leczone, nie założą opatrunku, aby je wzmocnić. Nie chwyci już za miecz.²²Dlatego tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wystąpię przeciwko faraonowi, królowi Egiptu. Złamię mu oba ramiona, to zdrowe i to już złamane. Wytrącę miecz z jego ręki.²³Rozproszę Egipcjan między narody i rozrzucę ich po różnych krajach. ²⁴Wzmocnię ramiona króla Babilonu i włożę mój miecz w jego rękę. A ramiona faraona złamię i będzie przed nim jęczał, jak jęczą przebici. ²⁵Wzmocnię ramiona króla Babilonu, a ramiona faraona opadną. I wtedy przekonają się, że Ja jestem Panem, gdy mój miecz włożę w rękę króla Babilonu, a on skieruje go przeciwko ziemi egipskiej.²⁶Rozproszę Egipcjan między narody i rozrzucę ich po różnych krajach. I przekonają się, że Ja jestem Panem”.